- turmalis
- turmālis, e, adj. [turma], of or belong ing to a troop or squadron.I.Lit., as subst.: turmāles, ium, m.: T. Manlius cum suis turmalibus evasit, i. e. with those of his squadron or troop, Liv. 8, 7, 1; 25, 18, 11.—II.Transf.:
non sanguine cretus Turmali trabeāque Remi,
i. e. of the equestrian order, Stat. S. 5, 2, 17:buccina,
a cav alry-trumpet, Claud. B. Gild. 447.—In a pun Scipio ille major Corinthiis statuam pollicentibus eo loco, ubi aliorum essent impe ratorum, turmales dixit displicere, i. e horsemen, and also crowds, Cic. de Or. 2, 65, 262.— Neutr. adverb.:Bellona mixta viris turmale fremit,
like a whole squadron, Stat. Th. 4, 10.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.